Czaszka człowieka zbudowana jest z 29 kości połączonych najczęściej więzozrostami, oraz ruchomym stawem skroniowo-żuchwowym (*articulatio temporomandibularis*). Kości czaszki, które budują część mózgową (*neurocranium*) oraz twarzową (*splanchnocranium*), dzielimy na parzyste oraz nieparzyste. Kości parzyste budujące część mózgową czaszki to: kość ciemieniowa i skroniowa, a nieparzyste to: kość czołowa, klinowa, potyliczna. Kości parzyste budujące część twarzową czaszki to: kość nosowa, jarzmowa, szczęka, kość łzowa, podniebienna, małżowina nosowa dolna, kosteczki słuchowe (młoteczek, kowadełko, strzemiączko). Kości nieparzyste twarzoczaszki to: kość sitowa, lemiesz, żuchwa, kość gnykowa. Kości czaszki połaczone są szwami, zwykle jest ich 31, choć liczba ta może powiększyć się poprzez szwy dodatkowe. Szwy człowieka, w przeciwieństwie do innych naczelnych, kostnieją od strony wewnętrznej sklepienia czaszki. Przy czym czas kostnienia w poszczególnych odcinkach szwów jest zróżnicowany.