Anatomicznie wyróżniamy 12 par żeber, z czego 7 tworzą żebra właściwe (*costae vere*). Są one połączone bezpośrednio chrząstką z mostkiem. Kolejne trzy pary (8-10) nazywane żebrami rzekomymi (*costae spuriae*), zrastają się z chrząstkami żeber połączonych powyżej, tworząc łuk żebrowy. Ostatnie dwie pary żeber (11-12) określamy mianem żeber wolnych (*costae fluctuantes*), ponieważ nie łączą się z pozostałymi żebrami i z mostkiem.
Choć żebra anatomiczne mają te same elementy, to z racji umiejscowienia w klatce piersiowej, zmienia się ich geometria. Żebra odcinka górnego (I i II) klatki piersiowej są krótkie, a trzony ułożone poziomo. Trzony żeber z niższych części klatki piersiowej są długie i ustawione pionowo. Żebra zbudowane są z cienkiej warstwy istoty kostnej zbitej orz istoty kostnej gąbczastej bogatej w szpik kostny czerwony.